Melancholie en vervreemding

.Ongehoord! Poëziepodium, 12 oktober 2014, een verslag

De voorzitter van Ongehoord! opende zoals altijd met een gedicht dat met de actualiteit is verbonden. In dit geval de opening van de Markthal aan de Hoogstraat in Rotterdam dat  voorheen (door het bombardement in de oorlog) als een gapend gat midden in de stad lag. Het gedicht erbij was van Hanny Michaelis met de titel ‘Op zondag’.

Als eerste dichter trad Karin van den Bos op, beter bekend als Rotterdamse Keet. Sex, drugs, rock & roll en Rotterdam, dat is Karin in een notendop. Ze dicht over haar eigen ongemakken, de Kuip en de laatste doos en dit allemaal op haar heel eigen manier, Rotterdams, recht voor zijn raap.

De gedichten van Geraldina Metselaars zijn meer prozaïsch van vorm en stijl. Persoonlijke gedichten, beschouwelijk en intiem. Over de gekte van dagelijkse bezigheden en hoe je je daarin staande kan houden.

Kobus Carbon is geen onbekende van Ongehoord! Zijn gedichten over een ouwe man en over dementie kenmerken zich door een melancholische toon. Als Kobus een luchtig gedicht aankondigt blijkt ook dit weer een melancholische ondertoon te hebben. En dan is daar ineen een sonnet, met een kwinkslag als intermezzo, want ook in het gedicht Woorden (en de gedichten die daarna komen) klinkt de serieuze toon, die de poëzie van Kobus kenmerkt, door.

Het muzikale gedeelte wordt verzorgd door Michel Ebben, singer-songwriter. Met zijn bijzondere stem, een kruising tussen die van Tom Waits en Bruce Springsteen, zingt en speelt Michel onvervalste Americana, sfeervol en rauw maar integer en eerlijk.

Esther Porcelijn dicht heerlijke ongegeneerde poëzie over kleine dingen en grote zaken. Straight in your face poetry. Een bijzonder gedicht over een meisje met een pop wordt achterstevoren in de tijd voorgedragen (als deel 1 van een duo gedicht). In het eerste deel van het gedicht word een zenuw bloot gelegd en in het (korte) tweede deel wordt de wond volledig open gelegd. De poëzie van Esther kenmerkt zich (in de door haar vandaag gekozen gedichten) door herhaling als stijlmiddel en ze weet desondanks steeds te blijven boeien.

Sacha Boom was de prozaschrijver van deze editie. Een bijna surrealistisch verhaal over twee vrouwen met een flinke dosis supsence doet me denken aan de films van Alex van Warmerdam. Het tweede korte verhaal over een oude man en een volhoudende “ik” is verassend en het laatste verhaal over een tatoeage en de ontroering daarover is juist weer heel down to earth.

Op het open podium vier dichters te weten Marjolein Degenaar, Wilma Blanken, Margje Ottevanger en Tim Albers.

Esther Porcelijn