Het is vandaag doodstil in de tuin.
Her en der een vogel of
een verdwaalde kat.
We hebben de poezie
weer voor een jaar begraven.
( Foto en tekst Arthur van der Elst )
( A vd Elst)
Het was zo’n zondag die stil begon.
Stoeltjes waarvan je denkt komen ze vol,
Wolken voor de zon en een stille, maar altijd mooie tuin,
Waar je ook op die stille momenten zou willen verpozen.
De Jacobustuin een plek om
geboren te worden
te leven
en
vol overgave te sterven
om uiteindelijk opnieuw
te herrijzen.
Het was een dag voor Brel, een dag dat je om je heen keek en dacht kan ik dit gevoel vasthouden, laat het vooral niet over gaan.
Het was een dag vol genot, mooie gedichten en mensen een feel good moment zoals Von Solo zo mooi omschreef.
Een die je niet had willen missen, de woorden van Wouter van Heiningen spreken voor zich.
Ongehoord!
.
Wat is dat toch met het Zomerpodium van Ongehoord! in de Jacobustuin? Is het de Jacobustuin, een oase van rust in het drukste stukje Rotterdam? Zijn het de dichters die zich juist in zo’n ambiance van hun beste kant laten zien? Is het de muziek die buiten zoveel anders klinkt dan binnen? Is het de ontspannen zit in het zonnetje met een drankje en een hapje? Of is het juist de combinatie van al deze dingen?
Wat het is is het, maar wederom kan ik constateren dat het Zomerpodium in de Jacobustuin magisch was. De dag begon wat fris maar met de zekerheid dat het droog zou blijven stonden om klokslag 1 uur de eerste mensen al voor de tuin te wachten tot ie open ging. Thijs Paffen met de geluidsinstallatie, de eerste dichter, Jan de Koning met de sleutel van de binnentuin en ondergetekende.
Een uurtje om…
View original post 579 woorden meer
stichting Ongehoord 