Dit was een bijzonder podium:
-We sluiten ons derde jaar Ongehoord!
-We nemen afscheid van Joris Lenstra, die dit podium geïnitieerd heeft.
-Ook presenteren we een bloemlezing met gedichten van de dichters die de afgelopen drie jaar bij ons hebben opgetreden.
We gaan van start met
Ellen van de Corput
ze is een jonge dichter die al een paar wedstrijden won. O.a. Brabant Gedicht.
Ze publiceerde in Meander. Trad op tijdens Dichters in de Prinsentuin; Vers in Den Bosch. Ze studeert Literatuurwetenschap en Franse taal & cultuur.
Haar eerste gedicht heeft als thema weggaan/blijven; verhuizen/kamers.
Sprankelde gedichten van een student die schrijft: zonder twijfel is de kamer nu van mij/ ik moet leren slapen. En: de trap zingt mijn ritme.
En: Elke kamer kent de lijnen van mijn hand.
Gijs ter Haar
is podiumdichter pur sang. Na vele omzwervingen kwam hij in Amersfoort terecht . Hij gaf al vier bundels uit. Onze presentator Hein van den Assem adviseert ons om tijdens zijn voordracht vooral te blijven ademen. Gijs begint met een gedicht over de interpretatie van poëzie; als poëzie geen poëzie was/zou het water zijn. Uit Alle drop raakt op: ik legde mijn hoofd/aan het hout om te horen of de wereld bewoog.
Van Gijs mag poëzie best snijden, hoeft niet lief te zijn. We mogen kiezen: Willen we een lief of een boos gedicht? Er wordt gekozen voor een komisch gedicht. Ook dat heeft hij. We horen een lach-gedicht over cowboys.
Saskia den Broeder
is journalist, dichter en verhalenverteller. In 2009 verscheen haar eerste dichtbundel ‘Grijs Geluk’.
Ze vertelt een sprookje van Grimm die ze bewerkt heeft: De vrijer Rolant.
Laila is smoor verliefd op Rolant. Alles stelt ze in het werk om met Rolant te kunnen trouwen. Eenvoudig is dat niet. Eerst moet er letterlijk een kop rollen en een toverstok gestolen worden. Dat biedt mogelijkheden. De heks die haar toverstok komt opeisen danst zich dood op de muziek van een viool (de betoverde Rolant). Een spin (de betoverde Laila) zingt daarbij een lied. Rolant gaat ‘even’ naar huis. Laila wacht en wacht. Dan hoort ze dat Rolant zich verloofd heeft. Ze gaat naar hem toe. Zingt het lied van de spin en wordt op het nippertje toch nog zijn bruid.
Na de pauze verrast
Merel Hutten
ons met fraai pianospel én met haar heldere stem. Je zou niet zeggen dat ze pas sinds 2005 optreedt. Al na haar derde optreden kreeg ze een complete CD opname aangeboden door Schouwburg Amstelveen. Haar debuutalbum Wonderbra’s and pettycoats werd goed ontvangen. Ze trad op in Nederland, België en Engeland.
Merel begon met een van haar nieuwste liedjes over vriendschap: Tell me why.
In : The end is near, vertelt de piano staccato wat in ‘Breaking the news on CNN’
wordt bericht. Mooi is ook haar laatste lied waar ze met een fluitje de sfeer rond een circus clown treffend weergeeft.
Henry Habibe
Studeerde Spaanse- taal en letterkunde. In de jaren zestig richtte hij het literaire tijdschrift ‘Watapana’ op.Hij schreef studies over de Papiamentstalige poëzie van Pierre Lauffer en van Luis Daal. Zijn nieuwste bundel ‘Vulkanisch Samenzijn’ is vorig jaar verschenen. Henry heeft twee gedichten meegebracht. Een Spaanstalig met een vertaling van Igma van Putte-de Windt en een uit zijn laatste bundel. Zinnen die bij mij blijven hangen: met jou in mijn gedachten/denkt de hele wereld/aan jou.
En: mijn hart ontvlamde/door het vuur in je vleugels/mijn ziel maakte buitelingen/gleed uit over het/hemelgewelf.
Jan Bervoets
werkte na zijn studie bij het Algemeen Rijks Archief in Den Haag. Halverwege de jaren tachtig stortte hij zich met hernieuwde overgave op de dichtkunst. Sinds 1995 is hij ondergebracht in het fonds van uitgeverij IJzer in Utrecht.
We krijgen een hele rij gedichten te horen. Zijn taal is kleurrijk. De beelden heel bijzonder. Deze ga ik onthouden: Elk huis vormt een zin op z’n lippen. En: Voortaan dient de taal om staarten te snijden. En: De vingertoppen kijken hun ogen uit. En: Kabouters zijn verslaafd aan graniet. En: Badkuipen worden opgediend als voorgerecht.
Open podium
Sonia Ruiz brengt een ode aan haar geboorte-eiland Aruba. Al die prachtige namen worden genoemd: Paradera,Yamanota, Arikok, Andikuri. Ik voel mijn basis/terug naar de bron. Willem Schwettler dicht over Toen de nacht mij haar witte tanden bood en over een oude foto aan het strand. Nostalgie.
Wim den Hertog zingt een lied over oud Rotterdam, speelt op een mondharmonica.
‘Ga nimmer hier vandaan’ galmt hij. Het publiek is het met hem eens. In R’dam is het goed toeven.
Rieneke Minderman
verkleed zich als kok. Kookt, dekt de tafel, ziet de gasten smullen, slempen, schaften, schransen, schrokken, kanen, enz. Maar zij gaat lekker bij haar moeder eten.
Suzanne van der Velden
verraste het publiek nog even met haar lef om ten overstaan van het publiek een lied te zingen in het latijns.
Het is nu tijd om afscheid te nemen van Joris Lenstra. Hein van den Assem dankt hem, in ons aller naam, voor zijn inzet. Ongehoord ! gaat door.
stichting Ongehoord 