Vanwege een korte vakantie van voorzitter Hein van den Assem werd het podium dit keer gepresenteerd door Wouter van Heiningen, penningmeester van Stichting Ongehoord!.
In verband met het prachtige weer (de eerste echt mooie zondag van 2011) was de opkomst met 44 bezoekers wat lager dan de afgelopen keren.
De eerste dichter was de Rotterdamse Stadsdichter van de afgelopen twee jaren: Jana Beranová.
Met een tiental gedichten nam Jana ons mee naar de ‘Appelboom’ en het ‘Meisje van maandag’.
En, hoe kan het ook anders, dat je als Stadsdichter zelfs een goed gedicht weet te maken over een Rotterdams standbeeld dat 
in de volksmond ‘Kabouter Budplug’ heet.
Bijna alle gedichten van Jana hadden een serieuze, soms haast filosofische ondertoon. Wellicht daarom dat Jana afsloot met een luchtig gedicht ‘Een vrolijke regel’.
Jana had haar nieuwe bundel bij zich en signeerde de verkochte exemplaren in de pauze.
.
.
.
De tweede dichter was Kira Wuck. Kira heeft een Finse achtergrond. Haar gedichten gaan over stoffelijke zaken zoals ‘Gevonden voorwerpen’ en ‘Wasdagen’ , maar ook over gevoel en emotie. Met haar gedichten ‘We zijn’, ‘Eenzaamheid’ en ‘Mijn ouders zijn goed in ontvreemden’ ziet Kira kans om op ogenschijnlijk luchtige wijze soms pijnlijke zaken aan te snijden.
.
.
.
De beide Troubadours Frans Lodewijk en Marcus Mulder omlijstten het geheel voor de pauze. Met gitaar en (veelal) tweestemmige zang klonken de mooie zelfgecomponeerde liederen. Alle nummers werden verhalend ingeleid, zoals het troubadours betaamt.
.
Na de pauze was het woord aan de Irakese dichter Baban. Hij heeft inmiddels vier bundels op zijn naam staan. Baban is gevlucht uit zijn vaderland, nadat hij weigerde om voor de toenmalige dictator Sadam Hoesein propagandagedichten te maken.
Zijn duidelijke gedichten gaan over zijn vaderland, Nederland als zijn nieuwe vaderland en zijn verbazing over de verschillen tussen deze twee werelden. In de gedichten zit ironie verwerkt; soms tegen het wrange aan.
De ‘Meanderdichter’ was deze keer Peter Helsen uit België.
Het was de eerste keer dat deze dichter voor publiek voordroeg. Peter had, volgens eigen zeggen,
in de trein op weg naar ons hardop geoefend. De voordracht verliep soepel.
Peter raakte menigeen met zijn beschrijvende gedichten die getuigen van goede en mooie woordkeus waardoor er voor de toehoorde bij tijd en wijlen een soort afstandelijke schoonheid ontstond; je bent er niet bij geweest, maar je beleefd de schoonheid mee.
De zin: ‘zoals een verliefde de nog gesloten ogen kust’ is daar een mooi voorbeeld van.
De troubadours brachten met hun tweede optreden de zaal in beweging door het publiek mee te laten zingen met het nummer ‘Rotterdam’ en Rieneke Minderman werd uitgenodigd om bij het nummer ‘Bij de vijver’ de bijbehorende gebarentaal te verzorgen.
.
Tijdens het programmaonderdeel ‘Open Podium’ traden vijf dichters op.
Amelia Walker is een Australische dichter die gedurende de drie maanden dat zij nu in Nederland is over een Nederlandse woordenschat en grammatica beschikt dat grenst aan het onwaarschijnlijke. Zij droeg drie mooie Nederlandse gedichten voor en nog een Engels gedicht uit haar eigen bundel.
.
Rieneke Minderman mocht in dit Open Podium natuurlijk niet ontbreken.
Met een theatraal gedicht over een drenkeling en een gedicht vanaf ‘de rol’ over een dia/monoloog amuseerde zij het publiek op haar zo karakteristieke wijze.
.
Greetje de Jong droeg twee van haar gedichten voor: ‘Vrijheid’ en ‘Het kwam van diep in jou’.
Mooie gedichten die je stil doen staan bij het moment; dank daar voor.
.
.
Regina Frans uit Bonaire was vandaag eigenlijk de verhalenverteller, maar vanwege internet/serverproblemen met Bonaire had Regina geen verhaal van haar kunnen downloaden.
Ze had wel een aantal gedichten bij zich die ze zowel in het Papiamento als in het Nederlands voordroeg. Een van deze gedichten (‘Witte vlinder’) over kalverliefde laat eens te meer zien dat gedichten grenzeloos zijn.
De laatste dichter op het Open Podium was Flair Thompson. Zij droeg drie gedichten voor: ‘Verliefdheid’ , ‘Moment’ en ‘Danser’. Mooie en vooral tedere gedichten. En dat ze bij het laatste gedicht even de draad kwijtraakte is niet erg; ook dat hoort bij een Open podium!.
.
Bij afwezigheid van onze fotograaf zijn de foto’s van dit Podium gemaakt door Irene Damminga. Irene is amateurfotograaf die inmiddels ook meegewerkt heeft aan coverfoto’s van een bundel en onlangs gepubliceerd heeft in een editie van Wegener Dagbladen.
Al met al kunnen we terugkijken op een geslaagd Podium Ongehoord! waarbij deze keer opviel dat we een internationaal gezelschap hadden met zeven verschillende nationaliteiten.
Tot een volgend Podium!!
stichting Ongehoord 